Według Głównego Urzędu Statystycznego i zgodnie z definicją zalecaną przez Międzynarodową Organizację Pracy (International Labour Organization – ILO), za bezrobotnego uznaje się osobę w wieku 15-74 lata, która jednocześnie spełnia trzy warunki: w okresie badanego tygodnia nie była osobą pracującą, aktywnie poszukiwała pracy i była gotowa podjąć pracę w badanym tygodniu lub następnym. Za bezrobotnego uważa się również osobę, która nie poszukiwała pracy, ponieważ miała pracę załatwioną i oczekiwała na jej rozpoczęcie przez okres nie dłuższy niż 3 miesiące oraz była gotowa ją podjąć.
Taka definicja osoby bezrobotnej jest stosowana w metodologii kwartalnego Badania Aktywności Ekonomicznej Ludności (BAEL). Przyjmuje się, że w badaniu BAEL do bezrobotnych nie zalicza się osób, które pracują na czarno lub nie są w rzeczywistości zainteresowane podjęciem pracy. Uwzględnione w prezentowanej definicji założenia różnią się od stosowanych przez urzędy pracy przy pomiarze bezrobocia rejestrowanego. Statystyki bezrobocia rejestrowanego są wyższe od statystyk uzyskiwanych w kwartalnym badaniu BAEL.
Patrz też:
Bezrobotny zarejestrowany,
Bezrobotny długotrwale,
Stopa bezrobocia,
Stopa bezrobocia rejestrowanego,
Badanie Aktywności Ekonomicznej Ludności – BAEL
